Traditioneel Chinese geneeskunde. Die titel draagt altijd een mooi geromantiseerd beeld met zich mee. Toch is die traditionele manier niet geheel uitgestorven. Cedric Mallants is een therapeut die zijn opleiding op een authentieke manier heeft mogen doormaken. We waren dan ook erg onder de indruk toen we eind 2019 in zijn praktijk Yuan Qi Acupuncture and Health Center in Eindhoven te gast waren. Niet alleen kregen we een inkijkje in die traditionele keuken, we kregen een mooie inkijk in hoe anders wordt omgegaan met Chinese geneeskunde zowel in de Taiwanese cultuur als in de Franse cultuur. Dit interview is er ééntje die je niet wil gemist hebben. Veel leesplezier.
INTERVIEW Cedric Mallants
Hallo mijn naam is Cedric Mallants en mijn leeftijd is 38 jaar. Ik ben een TCM therapeut en instructeur Chinese Martial Arts. Voor mijn verhaal in de Chinese geneeskunde begon was ik sport trainer in Frankrijk, het soort trainer die werkt binnen de gezondheidszorg en onderwijs. Nadat een patiënt bij de dokter geweest is komt deze in het fysiotherapie traject terecht en daarna komen ze dan bij ons terecht om verder te trainen. Nadat ik in 2005 was afgestudeerd heb ik ongeveer vijf jaar gewerkt in een fitness centrum die gespecialiseerd was in de voorbereiding van top- atleten. We werkten met name met internationale atleten. Hoewel ik veel interessante mensen heb ontmoet, dokters en het hele team wat om zo’n atleet heen functioneert, voelde ik me toch beperkt in wat ik aan het doen was. Ik zag dat het team kruiden gebruikte en daarnaast volgde ik zelf behandelingen bij een Chinese arts en had natuurlijk ook mijn martial arts achtergrond in Taiwan. Op een bepaald niveau in mijn training begon de Meester ook te tonen hoe je dingen kon herstellen. Tenslotte als je studenten geblesseerd raken of iets breken, dan moet je hen toch kunnen helpen om het terug te zetten. Zo gebeurde het dat ik in 2008 besloot om te beginnen met de studie van Chinese geneeskunde om een beter begrip te krijgen van deze aspecten.
Je studeerde Chinese geneeskunde in Frankrijk – hoe is het onderwijs daar?
Je hebt best wat verschillende opties. Algemeen genomen moet je een huisarts zijn om acupunctuur te mogen studeren. Dit programma is heel kort. De meeste artsen doen het omdat acupunctuur nu eenmaal meer en meer bekend aan het worden is. Naast deze manier van onderwijs zijn er heel wat verschillende onderwijs-systemen. Dit komt met name doordat er geen wetgeving is omtrent het onderwerp. Je kunt het full-time studeren of part-time. Net zoals hier in Nederland is het dan zo dat je enkel in het weekend les krijgt. De studie duurt vaak 4 – 7 of zelfs 10 jaar. Ik koos een bepaalde school omdat die onder toezicht staat van de Chinese ziekenhuizen, de staatsziekenhuizen in Shanghai en Beijing. We kregen tevens de mogelijkheid om naar China te gaan en het Chinese diploma te behalen. Uiteindelijk heb ik dit niet gedaan omdat ik mijn studie in Taiwan heb voortgezet maar ik ben wel afgestudeerd binnen het Franse systeem dat erkend is door de Chinese autoriteiten.
Hoe lang duurde die opleiding?
Toen ik studeerde was het vier jaar, nu zijn het er vijf geworden. Het was part-time onderwijs hoewel de inhoud gelijklopend was met die van het full-time onderwijs. Je nam les in het weekend maar niet van 8u tot 17u maar echt van zaterdag vroeg tot zondag avond laat. Daarnaast was er dan in de maand juli een volledige week les. Ook hier start je om 6u in de ochtend tot 22u in de avond. Het is een heel intensieve training. Gedurende deze periode doe je ook qigong training. Ze bereiden je voor op de reis naar China en je maakt twee reizen. Hier krijg je dan de kans om jezelf te presenteren aan de officiële instanties via een test waarbij je het Chinese certificaat kunt behalen. Dit vereist echter wel een grote extra inspanning omdat de opleiding in China vijf tot zeven jaar full-time is.
Maar in plaats daarvan besloot je in Taiwan te gaan studeren?
Ja. Ik was reeds meerdere maal in Taiwan geweest vanwege de martial arts trainingen. Sinds 2001 ging ik daar elk jaar heen. Ik heb een speciaal gevoel bij Taiwan en het is een heel traditioneel land. Tijdens mijn tijd daar heb ik wel het verschil leren kennen tussen Chinese en Taiwanese geneeskunde. Hoewel mijn studie met Dr. Lee mij geen fysiek diploma zou opleveren beschouwde ik het toch als zijnde meer aantrekkelijk omdat het diepe traditionele roots had. Ik leefde daar vier jaar lang en deed een gratis stage. Natuurlijk dien je jezelf eerst te bewijzen vooraleer je daar wordt toegelaten. Voor mij was het een hele grote kans om daar gratis te kunnen studeren. Dat is de traditionele manier hoewel ik eerst alle obstakels met visa, woonkosten, etc… diende op te lossen. Het duurde ongeveer een jaar vooraleer ik al deze dingen had geregeld en ik een part-time job had gevonden om in mijn leefkosten te voorzien. In de ochtend werkte ik en de rest van de dag werkte ik dan in de kliniek tot laat in de avond.
Was je martial arts achtergrond een belangrijke sleutel om dit soort onderwijs te kunnen krijgen?
Zeker. Ik kon meteen instromen in de Chinese geneeskunde en het team van doktoren vervoegen om samen met hen te werken. Daar is het echt een team inspanning en Dr. Lee heeft dan de rang van Meester. Er is veel respect. Ik ontmoette hem één maal in het begin en dan voor de volgende zes maanden negeerde hij me volledig. Hij stuurde andere doktoren die me interviewden en vroeg me om de redenen van mijn verblijf, wat ik wilde doen. Gezien ik het Franse diploma had mocht ik dan ook meteen naar de kliniek. Normaal gezien ga je de eerste drie tot vier maanden alleen de toiletten schoon maken en de behandelruimtes, niets anders dan schoonmaken. Als je er dan na drie maanden nog steeds rondloopt dan krijg je de kans om de kruiden te voelen en te ruiken. Gelukkig kon ik dus dat eerste stuk overslaan.
Had je ook al kruiden gestudeerd in Frankrijk?
Ja, het is een volledige set. Ik had ook tuina of manuele geneeskunde geleerd. Dat is oa. bone setting, tuina en anmo technieken, een beetje een combinatie van chiro-praxie en tuina. In Frankrijk heb je een diploma nodig in zowel acupunctuur, kruidengenees-kunde en manuale geneeskunde vooraleer je mag starten als therapeut. Er zijn echter wel scholen die deze disciplines scheiden. Ik denk dat dit een grote vergissing is. Sommige scholen bieden enkel acupunctuur of enkel kruiden. Hoewel het CNFMC als federatie probeert de Chinese geneeskunde als volwaardig erkent medisch systeem te laten gelden in Frankrijk. Dit is een gevecht dat al 10 tot 20 jaar aan de gang is. Ze proberen het niveau van onderwijs te verhogen en werken nauw samen met het systeem in China. In China maken ze geen onderscheid in de disciplines. Elk is een tool met zijn eigen sterktes en zwaktes. Door het combineren van acupunctuur, kruiden en tuina heb je een veel sterkere kans dat je succesvol bent in het oplossen van een verscheidenheid aan situaties. Enkel acupunctuur kan in bepaalde situaties volstrekt ontoereikend zijn. Denk bv. aan bloed deficiëntie of vloeistof tekort, als de organen ondervoed zijn. Je kunt het lichaam niet voeden met een naald, dat is niet mogelijk. Je hebt kruiden nodig. Als je bv. een frozen shoulder hebt, geen probleem, gebruik acupunctuur. Maar als het lichaam uitgeput is moet je het voeden. Maar ook dan weer, misschien heb je voor die frozen shoulder 15-20 behandelinge nodig om het volledig op te lossen maar met manuele therapie erbij heb je er maar 10 nodig. Voeg je daar kruiden aan toe dan doe je het misschien wel in 5 of 6.
Je kunt dus de efficiëntie van je behandeling drastisch verhogen naarmate je over meer verschillende tools beschikt.
Toen ik voor het eerst in Nederland aankwam ontmoette ik veel acupuncturisten die zelf aan de effectiviteit van Chinese geneeskunde gaan twijfelen. Dit is natuurlijk dramatisch als zelfs de therapeut in kwestie al niet overtuigd is van zijn systeem. Dat komt uiteraard doordat hij of zij slechts getraind is in één van de aspecten van het volledige systeem. Daarom denk ik dat het gevaarlijk kan zijn om die disciplines uit elkaar te gaan trekken.
Kun je ons wat meer vertellen over je training in Taiwan?
Het begint allemaal met de vraag of je een arts wil worden met diep begrip van de Chinese geneeskunde of is het niet meer dan een carriére keuze? De toewijding voor beiden is nl. beduidend verschillend. Voor elk van deze keuzes is er een bepaald protocol, dit is reeds lang geleden vastgelegd. De keuze om diep in de materie in te gaan is een erg traditionele training. Eerst ga je naar de apotheek en bestudeer je de kruiden en de dokters voorschriften. Je observeert de arts. Hij ontvangt de patiënt, voelt de pols, controleert de tong en vormt een diagnose. Hij schrijft het voorschrift en geeft het aan de apotheek. De apotheek is een team van vijf of zes mensen die de formule bouwen met ruwe kruiden voor de specifieke situatie van de patiënt. Hier beginnen wij met kijken, ruiken, aanraken en proeven van de kruiden. Ondertussen leert het team je waar het allemaal over gaat. Af en toe komt een arts binnen en toetst jou in je kennis. Eénmaal je bepaalde criteria behaalt mag je naar de keuken. Hier leer je de kruiden klaar te maken. Frituren, weken, in olie en het klaarmaken van de pillen. Het hele proces van ruwe kruid naar pil-vorm. Na een bepaalde periode waar je continue getest wordt ga je dan naar de acupunctuur. Je start met het observeren van de arts. Zij leren je over de meridianen. Opnieuw wordt je constant getest op je kennis. Daarna mag je je eerste naald zetten, dan twee, drie, enz… tot je de patiënt aan het behandelen bent. Langzaam kom je dichter bij de Meester. De Meester doet eigenlijk geen acupunctuur tenzij het om een erg serieuze kwestie gaat of ingewikkelde acupunctuur zoals vlakbij het oog. Hij schrijft met name de kruidenformules en zegt welke punten je moet prikken. Je volgt het bevel van de Meester. Maar hij geeft je wel wat ruimte. Je kunt één of meerder punten toevoegen naar eigen inzien. Je mag echter niet het behandelprincipe wijzigen.
De hele setting is ook vrij opmerkelijk. Het is een grote ruimte met zo’n tien tafels en iedereen ligt samen. Je doet overigens acupunctuur door de kleren heen. Zij kleden zich daar niet uit, dat is een cultureel iets. Omdat iedereen samen is, dokters en patiënten, is er veel uitwisseling van informatie. Dit is echt geweldig voor de discussie en het onderwijs. Ze praten over voedsel en lifestyle. Dit is goede informatie voor iedereen. Nadat je met zelfvertrouwen acupunctuur beoefend ga je verder naar het manuele gedeelte. Dit is uiteraard nog ernstiger. Mensen komen binnen met gebroken arm of been en dit wordt terug gezet. Acupunctuur kun je nog een kleine fout maken zonder de persoon echt te schaden. Met manuele therapie is dat een heel ander verhaal. Ze doen ook kleine operatieve ingrepen zoals een ingegroeide nagel. En overigens allemaal zonder verdoving. Een houten stok in je mond en dan de nagel trekken. Dit was echt het hardste deel van mijn stage ervaring. Het is wel een goede training om dit mee te maken. Chinese geneeskunde is veel meer dan kruiden en naalden. Het noodgevallen aspect is iets wat je niet ziet in hier in het Westen. Het is een deel van de Westerse aanpak maar niet van de Chinese. Voor mij was dit deel echter vooral observationele ervaring. Na dit hoofdstuk mag je achter de Meester – Dr. Lee in dit geval – aanlopen. Je volgt hem met zijn diagnose, pols nemen en dan vraagt hij dat jij het ook doet en wat jij ervan denkt. Welk punt zou je kiezen? Welke kruiden? Uiteraard is hij zelden akkoord met jou conclusie. En dit allemaal terwijl de patiënt erbij zit. Het legt erg veel druk op je maar het is erg interessant omdat je zo ontzettend veel leert.
Kun je ons wat meer vertellen over je Gong Fu training Shun Wu Tang?
Toen ik in Afrika woonde was mijn vader chirurg. Op een dag kwam er in het ziekenhuis een Chinese mand binnen die hij opereerde aan zij ogen vanwege een ernstige ziekte. Na de operatie zou hij blind zijn voor meer dan een week. Gezien hij net in Zuid-Afrika was aangekomen en hij nergens heen kon, nam mijn vader hem mee naar huis. Dit bleek achteraf Meester Su te zijn. Dit is hoe wij verbonden raakten met de familie Su. Mijn vader startte met trainen onder zijn begeleiding en toen ik zeven jaar werd begon ik mijn vader te imiteren. Elke zeven jarige wil als zijn vader zijn, niet? Dus begon mijn vader mij les te geven en eenmaal hij zag hoe serieus ik was met mijn training nam hij me mee naar Meester Su. Ik trainde met hem tot we naar Frankrijk verhuisden. Gedurende al die tijd daar bleef ik trainen. Mijn vader stond erop dat ik getraind werd op de traditionele manier zoals hij les had gekregen van Meester Su. Dat was dus opstaan op 5u30 en dan trainen tot ik naar school moest. In 2001 slaagden we er in om opnieuw contact te leggen met Meester Su. Hij had verbinding gezocht met de Kuoshu Federation in Taiwan (ICKF).
Dit leidde tot mijn eerste reis naar Taiwan waar ik drie maanden verbleef. Sindsdien ga ik elk jaar terug. Shun Wu Tang is een erg specifieke stijl, de familie komt van Hok Kien. Zij kwam aan in Taiwan in 1736. De originele stijl was Tai Tzu. Zij ontdekten echter vele andere meesters die gespecialiseerd waren in Luo Han Quan, Bai He, White Crane, etc… Dus begonnen ze samen te werken en dingen te mengen. Generatie na generatie begon de kennis te groeien, inclusief het lesgeven aan mensen van Japan en Korea. Dit alles leidde tot het ontstaan van het Shun Wu Tang systeem. Het systeem start met hard qigong en gaat dan van extern naar intern. Dus eerst de harde stijlen en dan geleidelijk aan ga je naar de medische qigong zoals de Ba Duan Jin. Daarna ga je dieper om Taijiquan te doen. Ik ben net klaar met de Yang stijl en zal nu de Chen stijl gaan bestuderen. Ik studeer ondertussen al 30 jaar maar er is nog zo veel meer te leren.
Hoe relateren deze trainingen aan je therapeutische vaardigheden?
Het is allemaal met elkaar verbonden, alles gaat over de San Bao. De drie niveaus tussen hemel en aarde. Het is even goed de basis van Chinese Martial arts als van de geneeskunde. Je doet in beide gevallen hetzelfde onderzoek. Hoe kun je deze dingen scheiden? Daarnaast helpt het me om te gaan met de excessieve veranderingen en energetische aspecten, een erg humeurige of boze patiënt. Omdat je getraind bent heeft het geen impact op jou, je blijft in je centrum. Als je constant zieke mensen ontmoet dan is dat een aanval op jou lichaam ook. Dus het doen van mijn trainingen geeft me de mogelijkheid om te ontgiften en te herstellen.
Zowel qua vechtsport als medisch ben je erg traditioneel geschoold. Waren deze aspecten zowel verbonden bij Master Su als bij je opleiding in Taiwan?
Het is een cultureel iets, al die aspecten zijn een onderdeel van hun leven. Net zoals het hier normaal is dat je na het werk een biertje gaat pakken is het daar normaal om samen te trainen. Het is een logisch iets voor hen. Zij overwegen niet eens om dat onderscheid te maken omdat het tot één en dezelfde cultuur behoort. Als je midden Taipei staat te wachten op de tram zie je mensen qigong doen, ze doen oefeningen terwijl ze wachten, zou je dat hier vreemd vinden? De parken zijn gevuld met sportende mensen in de ochtend. Er is geen onderscheid. Het medische, het trainen, het is allemaal belangrijk. Als jij als therapeut geen zorg draagt voor je gezondheid dan zul je ziek worden. Het culturele deel moet echt ook een onderdeel zijn van je medische en martiale training.
Kun je nog 3 tips geven aan onze lezers voor gezondheid en welzijn?
Voor Nederland specifiek: er is een serieus voedsel probleem hier. Kaas, bier en gefrituurd voedsel. Zo veel koude dingen en je bent al in een koud en dampig land. Als je deze zaken dan nog eens toevoegt via je dieet dan is het een kwestie van tijd voor je problemen ontwikkeld.
Slaap elke nacht 8 uur. Ga naar bed voor 23u en slaap 8 uur. Dit ontgiften is nodig zodat je lichaam kan herstellen en gezond kan blijven.
Wees nieuwsgierig naar gezondheid en preventie. Leer voor jezelf te zorgen.