Met de kruiden begeven we ons al wat meer op het geneeskundige vlak. Toch is het gebruik van kruiden veelvuldig terug te vinden in de tuin en keukentips van vele zelfhulp tradities. Op zich is dat niet zo gek. Traditioneel werd kruidengeneeskunde geleerd door alle kruiden zelf te gaan gebruiken en daarvan het effect te gaan ervaren. Sommige kruiden werken in je voordeel, anderen doen je weer overgeven, diarree of andere symptomen ervaren. Waar het om ging was dat je het kruid op een empirische (ervaringsgerichte) manier leert kennen. De ongeschreven regel was dan ook dat je niks voorschrijft wat je zelf niet hebt geprobeerd.

Met betrekking tot kruidengeneeskunde zie je dat er gebruik wordt gemaakt van twee groepen kruiden:  de enkelvoudige kruiden en de samengestelde formules. Kruiden kun je op allerlei manieren consumeren. In thee, in je rijstpap, havermout of soep. Je gebruikt het in eten of in enkele gevallen zou je het ook rechtstreeks kunnen innemen, maar in de meeste gevallen kook je de kruiden en drink je het aftreksel ervan.

Samengestelde kruiden worden nauwkeurig op elkaar afgestemd waarbij elk kruid een bepaalde functie heeft. Dosering en frequentie worden bepaald alsook de duur van het gebruik. Belangrijk hier is dat de arts steeds zal controleren hoe de situatie van de patiënt evolueert zodat er op tijd bijgestuurd kan worden. Alles is dynamisch en aan verandering onderhevig. Zo ook jouw en mijn gezondheidstoestand.  Dit betekent dat het bijna nooit voorkomt dat je bepaalde kruiden onafgebroken zult gebruiken. Je gebruikt het met een specifiek doel, wanneer dit doel bereikt is stop je met de inname.